واضح است که سینما یک ابزار و وسیله ی تجدد و دنیای متجدد است .

طبیعتا هر وسیله ی ساخته ی غرب و دنیای متجدد ، دارای ایدئولوژی ،

هدف و فلسفه ی مشخصی است که همسو با ذات و هماهنگ با زادگاه خود یعنی همان

 دنیای متجدد است . غرب یا دنیای متجدد دارای ایدئولوژی غیر الهی و لائیک است ،

پس ابزار و اختراعات آنها هم دارای ایدئولوژی لائیک و غیر الهی خواهد بود .

عده ای معتقدند که باید متجدد شد و به معنای واقعی کلمه ، غربی زندگی کرد

و هر آنچه غرب بدان معتقد است را بدون توجه به سنت و گذشته ی خود پذیرفت .

روی سخن من با این قشر نیست ، چرا که ما انقلاب کرده ایم که زیر بار تجدد به معنای

بی دینی و لا ابالی گری نرویم . جنگیدیم تا یکپارچه و سراسر غربی نشویم .

انقلاب ما قیام در مقابل شاه نبود ، البته که آن هم بود ، اما هدف بزرگتری وجود داشت به نام

استقلال ، ایستادگی در برابر تهاجم ، چه از نوع نظامی اش و چه از نوع فرهنگی اش .

دسته ی دومی وجود دارد که معتقد است غرب و تجدد تماما بی ارزش است و موجب تباهی می شود .

این دسته معتقدند که همه ی آنچه از غرب می رسد باید مطرود شود . چه تفکر باشد و چه ابزار .

معتقدند که هر ابزار و وسیله ای که در غرب ساخته شود دارای ایدئولوژی لائیک است که

 موجب تباهی و خسران می شود این گروه  می گویند که ابزار را نمی توان از ایدئولوژی

آن ها جدا کرد .

در پاسخ به این دسته فقط کافی است بگویی به زندگی خود نگاهی ظاهری بیاندازند .

باقی دلائلی هم که می آورند  توجیهاتی است که ارزش بحث و فحص ندارد .

اما در این بین گروهی وجود دارد که معتقدند ابزار ها و وسائل ساخته شده در غرب

با وجود اینکه ابزار تجدد هستند و نماد تجدد محسوب می شوند ، ولی می توان آن ها را از

 ایدئولوژی خود جدا کرد و مورد استفاده قرار داد .

نمونه ی این ابزار تجدد که در غرب شکل گرفته و به ایران وارد شده است ، سینماست .

سینما در غرب و جامعه ی متجدد می تواند به عنوان تفریح صرف و گذران وقت

 به لا ابالی گری مورد استفاده قرار گیرد . سینما می تواند در غرب یک هدف باشد .

اما در کشور ما سینما یک هدف نیست بلکه یک وسیله است که ما می خواهیم از آن

برای اهداف عالی خود ، برای تمدن سازی خود استفاده کنیم .

سینما در غرب می تواند فقط صنعت باشد و منبعی برای درامد و می تواند فقط هنر باشد .

ولی در ایران سینما یک هدف نیست . یک وسیله است . نا گفته نماند که در غرب هم

امروزه از سینما فقط به عنوان گذران وقت استفاده نمی کنند در غرب هم فهمیده اند که می شود

 استفاده های بهتری از سینما داشت . سینما در وهله ی اول یک رسانه است قبل از

اینکه یک هنر و صنعت باشد . غرب هم امروزه به این نتیجه رسیده است و از آن در راستای

اهداف خود استفاده های زیادی می کند.

بله در مدل غربی می توان پذیرفت که از سینما فقط به عنوان تفریح و گذران وقت استفاده شود .

 در این مدل اگر فیلمی ساخته شود و محتوا و معنایی نداشته باشد ، اگر فیلمی ساخته شود

و در آن ارزشی به چشم نخورد و صرفا از لحاظ تکنیکی و فرم قوی باشد ،

 می تواند قابل تحسین و خوب قلمداد شود چرا که ارزش در از نظر این مدل همان

فرم و تکنیک به کار رفته در فیلم است .

این مدل ، کاملا غربی و پوچ و تو خالی است . خدا دین و به طور کلی ارزش های معنوی

 در این مدل جایی ندارد .

اما این سینما ، سینمای مقبول انقلاب اسلامی نیست . اکنون ما در دوره ی گذار هستیم ،

دوره ی گذار به جامعه ی مهدوی ، این دوره نیاز به سینمای اخلاقی و انقلابی دارد .

در این دوره باید ارزش ها به نمایش

در آید تا موجب آموزش و آمادگی جامعه برای رسیدن به جامعه ی مهدوی شود .

در سینمای انقلابی ، اصل و هدف مفهوم و معناست ، نمایش ارزش هاست .

نه اینکه تکنیک و فرم نباشد ، نه . تکنیک هم لازم است حتی بعضا فرم و محتوا قابل تفکیک

از هم نیستند ولی فرم در مرحله ی دوم قرار دارد . اصالت با معناست .

سینمای انقلابی یعنی از این ابزار ساخته ی غرب به شیوه ی خودمان و در جهت ترویج افکار

و ایدولوژی خودمان استفاده کنیم همان گونه که امام خمینی ( ره ) در بدو ورود خود به ایران

 فرمودند :

" سینما یکی از مظاهر تمدن است که باید در خدمت این مردم، در خدمت تربیت این مردم باشد"

شکل و فرم زمانی مفید است که در خدمت محتوای مناسب قرار گیرد .

حال آنکه در سینمای امروز ما دیده می شوند فیلم هایی که نه تنها دارای محتوای ارزشی نیستند

 بلکه در آنها محتوای هیچ و پو انگاری ترویج می شود . محتوایی که در آن خدا هیچ

جایگاهی ندارد ، همه چیز یاس و نا امیدی است ، انگار که زندگی و دنیا سراسر نا امیدی

و سیاهی است و امید و روشنی در آن به چشم نمی خورد . حس ابهام و نا امیدی از رنگ فیلم

که رو به سیاه و سفید است و لوکیشن مخروبه ای که کثیف و سیاه است به بیننده القاء می شود .